Ndërsa mund të ketë pak dyshime se lufta në Ukrainë ka rezultuar katastrofike për dy Ukrainën dhe Rusinë, lufta mund të rezultojë pozitive për Shtetet e Bashkuara. Së pari, mund të ketë pak dyshime se një nga rezultatet kryesore të luftës do të jetë një Rusi e dobësuar dhe rrjedhimisht shumë më pak e rrezikshme.
Jo vetëm që janë zbuluar aftësitë e forcave ruse por çfarëdo aftësie luftarake që zotëronte në prag të pushtimit, që atëherë është dobësuar shumë.
Shtojini kësaj sanksionet ekonomike nga shtetet perëndimore dhe subjektet tregtare që nga 24 shkurti, dhe po bëhet gjithnjë e më e qartë se Rusia është dobësuar nga lufta aq shumë sa të vendosë të “pushojë” për të rigrupuar sërish trupat.
Dhe ky është vërtet një rezultat shumë i mirë për Shtetet e Bashkuara.
Një rezultat i dytë i mundshëm i luftës do të jetë autonomia më e madhe strategjike europiane. Një ndjenjë e ripërtërirë e kërcënimit të përbashkët ka nxitur rigjallërimin e NATO-s dhe, ndoshta edhe më rrjedhimisht, kannxitur një bisedë rreth nevojës që Europa të zhvillojë personalitetin e saj të pavarur strategjik.
Nëse kjo bisedë fillon të prodhojë rezultate konkrete politike, atëherë e ardhmja afatmesme ka të ngjarë të jetë ajo në të cilën europianët do të marrin përsipër pjesën më të madhe (ndoshta të gjithë) të barrës për mbrojtjen europiane.
Gjithashtu europianët do të luajnë një rol më të pavarur dhe më konsekuent në skenën gjeopolitike globale.
Efekti neto i këtyre dy rezultateve do të jetë jo vetëm një ekuilibër më i qëndrueshëm i fuqive në Europë, por një Europë që është në gjendje të ndihmojë në ruajtjen e stabilitetit nga Arktiku në Indo-Paqësor.
Diçka e tillë do të krijonte një partner strategjik më të aftë, do të rriste aftësinë e Uashingtonit për të balancuar kërcënimet përtej Europës – veçanërisht në Paqësorin Perëndimor, ku një Kinë gjithnjë e më e sigurt kërcënon stabilitetin rajonal.
Dhe ky do të ishte vërtet një rezultat shumë i mirë për Shtetet e Bashkuara.
Një rezultat i tretë i mundshëm i pushtimit rus të Ukrainës do të jetë që Tajvani të marrë sërish seriozisht sigurinë e tij dhe kërcënimin ndaj asaj sigurie që paraqet fqinji i tij në kontinent.
Shtojeni kësaj edhe frikën e rrezikut dhe seriozitetit të qëllimit në Japoni dhe në shtetet e tjera Indo-Paqësorit, dhe fokusin e një koalicioni të fuqishëm kundërbalancues që po formohet për të kontrolluar ambiciet rajonale të Kinës.
Për aq sa kjo stabilizon ekuilibrin e fuqisë në rajon dhe e bën këtë pa u tërhequr në mënyrë disproporcionale nga burimet amerikane, ky do të ishte vërtet një rezultat shumë i mirë për Shtetet e Bashkuara.
Së katërti, pushtimi i dështuar i Ukrainës nga Rusia mund të përforcojë stabilitetin në Paqësorin Perëndimor pasi tregon se mbrojtja është dominuese në fushën e betejës bashkëkohore – të paktën nëse ajo mbrojtje kryhet nga forca shumë të motivuara dhe të pajisura siç duhet, që gëzojnë disa avantazhe gjeografike.
Ashtu si njohja paraprake e efektivitetit dhe vdekjeprurës së formës së luftës mbrojtëse të Ukrainës pothuajse me siguri do ta kishte penguar Rusinë të pushtonte fqinjin e saj perëndimor, njohja paraprake se Tajvani së shpejti do të ketë aftësi të ngjashme mbrojtëse me siguri do të zbusë ambiciet revanshiste të Kinës.
Sigurisht, në masën që kjo stabilizon një ekuilibër rajonal të fuqisë që favorizon interesat amerikane.
Situata mund të shkojë edhe ndryshe. Kievi, drejt rrugës së suksesit në fushën e betejës dhe i nxitur nga politikanë të papërmbajtur europianë dhe amerikanë, mund të ndjekë në mënyrë të pamend qëllimin maksimalist të dëbimit të forcave ruse nga i gjithë territori kombëtar i Ukrainës, duke përfshirë Krimenë dhe republikat separatiste të Donetskut dhe Luhanskut, duke çuar në mënyrë të pashmangshme në një konflikt të zgjatur.
Në mënyrë të ngjashme, Uashingtoni mund të mbështesë qëllimin maksimalist për të dëbuar forcat ruse nga Ukraina ose të këmbëngulë në vendosjen e kushteve tepër të ashpra ose ndëshkuese ndaj një Rusie të mundur dhe të poshtëruar.
Dhe presidenti rus Vladimir Putin mund të ndryshojë kursin, për shembull duke përdorur armë bërthamore me rendiment të ulët – me shpresën për të shpëtuar nga një situatë gjithnjë e më e rëndë. Në cilëndo nga këto mënyra, dhe shumë të tjera, gjërat mund të rezultojnë katastrofike, raporton abcnews.al.
Por, nëse Uashingtoni vepron siç duhet, nëse Kievi është realist dhe nëse Moska mbetet racionale, atëherë lufta do të prodhojë ekuilibra të qëndrueshëm në të paktën dy prej rajoneve me rëndësi vendimtare për Uashingtonin. Dhe kjo do të ishte pozitive, të paktën për Shtetet e Bashkuara.
The Hill
