Jo aq shumë Basha personalisht por PD, po deklarohet këto ditë në mbrojtje të kreut të saj lidhur me akuzat që po i vijnë nga Kosova për një rol të kompromentuar si ish-përkthyes apo zyrtar i institucioneve ndërkombëtare në pasluftë.
Akuzatorët, pjesa mediatike e politike e Tiranës, e lidhin këtë rol si shkak në pasojën e të qënurit të ish-krerëve të UÇK-së në Hagë, ndërsa të tjerë, ata që vijnë nga Kosova, dy individë, ndalen te aspekte më të ngushta e më konkrete: Njëri, Melaim Bellanica pretendon se Basha i ka marrë në mirëbesim një kasetë 45-minuteshë ku është filmuar masakra e Krushës, e cila më pas është zhdukur, ndërsa Latif Gashi, një ish-eksponent UÇK-je, pretendon se në një arrestim të tij nga UNMIK, Basha, i maskuar, ka luajtur rolin e përkthyesit, e gjatë bastisjes së shtëpisë, me Bashën pra në operacion, atij i është zhdukur një ditar.
Këtyre akuzave, PD iu përgjigjet vetëm me fraza të parafabrikuara politike, pa detajime avokatore, në një përpjekje për të qenë bindëse se është fjala për sajesa. Dhe për ta bërë të plotë tablonë e llojit të mbrojtjes, tipike klishe, thotë se burimi i atyre akuzave është Edi Rama.
E këtu më pas nis teprimi, duke humbur çdo sens mase, pasi kalohet lehtësisht në një gënjeshtër; një gënjeshtër që ia kompromenton mbrojtjen nga akuzat. Në më të fundit deklaratë të PD-së, ndër të tjera thuhet:
“Sa herë është para humbjes së zgjedhjeve, Edi Rama zbaton të njëjtin skenar shpifjesh kundër Lulzim Bashës. E bëri atë në 2005-ën, në 2011-ën dhe po riciklon sërish skenaret e denja për Sigurimin e Shtetit”.
Në fjalinë e parë, jepet përshtypja që Rama ka humbur ciklikisht përballë PD-së, apo përballë Bashës. Në fakt, e kundërta është e vërtetë: Rama ka fituar ciklikisht me PD-së, dy herë dhe ndaj Bashës në zgjedhje të përgjithshme – si kryeministër përballë një kreu opozite – ndërkohë që ka patur dy humbje mjaft të diskutueshme, më kryesoren atë ndaj Bashës në Lokalet 2011, ku në fakt fitoi me 10 vota diferencë, një rezultat më pas i kthyer kokëposhtë me një proces të bujshëm manipulativ.
Më pas vjen fjalia e dytë dhe këtu ia vlen të ndalesh, pasi gënjeshtra është mjaft e trashë, edhe e panevojshme gjithashtu, deri dhe fyese për opinionin. Pretendohet se në 2005, Rama ka sajuar shpifje ndaj Bashës. Pos që nuk thuhet se cila është ajo shpifje, apo cilat janë ato shpifje, pasi citohen dhe shumës, në vitin 2005, Rama e Basha nuk kishin asnjë pikëtakim si kundërshtarë, pasi nuk kishte arsye për të patur. Rama ishte kryebashkiak dhe zgjodhi të ishte krejt i shkëputur nga angazhimi politik në zgjedhjet e përgjithshme. Ndërsa Basha ishte aq i ri, aq pa rol, aq pa pushtet, sa nuk kishte asnjë arsye, jo nga Rama por as nga PS, për t’u fokusuar te figura e tij.
Eshtë dëshpërues fakti që kjo nuk është diçka aksidentale nga kampi i Bashës, apo vetë Basha. Në përpjekje për të sajuar realitete virtuale, jo në të tashmen, jo në të ardhmen, por në të kaluarën, e kur është fjala për gjëra qartësisht të qarta dhe pa pikëpyetje apo debat, më herët Basha ka pretenduar se në 2006 është përballur me Ramën dhe e ka mundur, jo në zgjedhje por debat. Edhe kjo nuk kërkon shumë sforco për ta vërtetuar se është një e pavërtetë ulëritëse. Jo vetëm që s’ka ekzistuar një debat i tillë, por nuk ka patur asnjë arsye politike për t’u bërë.
Për çfarë duhej të ishin në debat Rama e Basha në 2006-ën? Më shumë se grish e vërteta e atyre që pretendohen për Bashën në akuzat që i bëhen, grish po aq dhe kurioziteti se pse PD e Basha zgjedhin të tilla forma të gënjeshtërta në avokatinë e tyre, krejt të panevojshme dhe në fyerje të inteligjencës së publikut të gjerë? /tesheshi.com/
