Fjalët e fundit të Napoleon Zervës ishin po aq të tmerrshme sa edhe masakrat e tij kundër shqiptarëve.
“Po vdes i qetë se bëra atë që doja. Pas lashë rrëke gjaku, tym, blozë, gërmadha, ulurima fëmijësh, nuse dhe gra nudo, që futeshin në furrat e ndezura, që të mos pillnin më shqiptarë, burra të varur, shpuar me bajonetë, gjuha shqipe nuk do të flitet më në tokën helene. Kjo më kënaq mua, ashtu siç kënaq tërë shpirtrat helenë”, këto ishin fjalët e tij të fundit.
Edhe pse akoma nuk njihet si i tillë, gjenocidi grek nisi me 27 qershor 1944. Ushtarët e Zervës rrënonin gjithçka që gjenin përpara. Ushtarët e Zervës hynë natën në qytet dhe vranë 673 burra, gra, fëmijë, në Filat 1286, në Igumenicë 192, në Pargë 620.
Ata rrafshuan mbi 5800 shtëpi në 68 fshatra. Qindra fshatra të tjerë u shkretuan. Pronarëve të bagëtive ju grabiten l20 mijë dhen, 24 mijë një thundrakë, 18 mijë kuaj.
Kur shefi i misionit amerikan në Shqipëri, 1945-1946, pa këto barbari tha se njësitë e forcave të shpërndara të Zervasit, kryen një masakër ndaj çamëve në zonën e Filatit dhe praktikisht e pastruan atë nga shqiptarët çamë.
