Gjatë luftës së dytë botërore anglezët i propozojnë Çerçilit që për shkak të nevojave të ushtrisë të heq buxhetin për kulturë dhe ta drejtoj tek nevojat e luftës. Ai si njeri vizionar ua kthen, “Po atëherë për çka luftojmë ne?!” Ja sa e rëndësishme është kultura , qoftë edhe në kohën e luftës, e lëre më të paqes. Ndërkaq, institucioenet e shqiptarëve në FYROM funksionojnë sikur me qenë në kohë lufte. Këtë reagim e inspiroj lajmi i televizionit ALSAT për ndërtimin e godinës së I.N.
Teatrit Shqiptarë Shkup dhe deklarata e të dyshuarës për mallverzim financiar në Ministrinë e Kulturës Elizbeta Kamçevska Millevska. Kjo e fundit deklaroj: “Për rindërtimin e teatrit shqiptar lëndën e udhëheq vetë institucioni, ndërsa të hollat Ministria i paguan pasi të kryhen dokumentacionet”. Pra, për vonesën 1 vjeçare (pasi që projekti është dashur të përfundoj në shtator të vitit 2015), ajo drejton gishtin tek drejtori i këtij institucioni. A thua vërtet janë të paaftë administrata e teatrit për të kryer këtë punë, apo Millevska paaftësinë e vetë e hedh te drejtuesi i këtij institucioni, z. Adem Karaga. Është gjithashtu simptomatike që Karaga nuk dha deklaratë rreth kësaj çështje. Publiku i Teatrit të Shkupit endet nëpër teatrot maqedonase me vite duke pritur që shtëpija e tyre të renovohet. Artdashësit shkupjan nuk e meritojn këtë. Ata nga ana tjetër shohin një teatrër maqedonas cili ka fasadën me punime prej ari, e këndej një rinovim zgjat me vite. A nuk është kjo diskriminim?! A nuk është kjo federalizim?!
Andaj, kërkojmë nga z. Karaga që të sqaroj situatën rreth vonesës së ndërtimit, dhe duhet të drejtojë gisht ose të jetë transparent për këtë çështje. Por, problemet e Teatrit Shqiptar Shkup nuk janë të vetmit. Edhe Teatri i Tetovës ballafaqohet me probleme me vite të tëra. Mungesa e nxemjes gjatë periudhës së dimrit vështirëson mbarëvajtjen e realizimit të programit të këtij institucioni, i cili ende funksionin në kuadër të Qendrës për Kulturë. Ndërprerja e vazhdueshme e rrymës për shkak të borxheve ndaj EVN-së nga ana e Qendrës për Kulturë është diçka normale vite me radhë. Është e turpshme. Në vitin 2016 një institucion mos të ketë nxemje dhe rrymë elektrike në një shtet në mes të Europës, kjo është turp. E çka u bë me ndërtimin e godinës së Teatrit dhe Bibliotekës së Tetovës, kjo është rrëfim në vete. Tetovarët janë dëshmitar që aty dy vite hapen ca gropa, hynë dhe dalin ca eskavator, kamiona, por në sipërfaqe nuk del asgjë. Kapak mbi këtë është edhe ndryshimi i planit ndërtimor, ku sot nga projekti fillestar miratuar është amputuar një kat nëntokësor dhe nënkulmi?! Kjo është bërë në heshtje të tërësishme, pa debat publik dhe pa dhënë llogari pse është ndryshuar projekti i cili u prezentua përpara opinionit dhe aktorëve të cilët nesër do të duhet të punojnë aty. Kujtojmë që sipas deklaratave të dhëna në gurrthemelin që është hedhur në vitin 2014, ky objekt duhet të përfundoj në vitin 2017. Derisa në pozita kyçe të kulturës shqiptare do jenë njerëzit e paaftë ne nuk besojmë se kjo do të bëhet. Derisa objektet kulturore maqedonase ndërtohen me shpejtësi marramendëse dhe me standarde botërore, objektet shqiptare stërzgjaten dhe sakatohen me heqjen e buxhetit dhe kateve.
Zotërinj të BDI-së, ju propozojmë që të leni projektet siç janë, që të mund t’i ndërtojmë dhe t’i finalizojmë ashtu siç na ka hije neve shqiptarëve, e jo ashtu siç ju diktojnë padronët tuaj maqedonas.
