Si parti politike shpesh kam ftuar organizatat civile dhe ishit të pranishëm, tani duhet edhe ne të jemi të pranishëm në një ditë ndërkombëtare dhe kaq të rëndësishme, dhe të dielën, që hapet para nesh dhe të diskutojmë për çështje që janë me të vërtetë të dhimbshme në shoqërinë tonë.
Sigurisht ne nuk jemi profesionistë si ju, disa prej jush për vite e dekada të tëra, jeni duke punuar në shumë çështje të rëndësishme që kanë të bëjnë me qytetarët tanë, por ne jemi këtu të pranishëm për të dëgjuar dhe për të dhënë komentet për të hapur debatin dhe të sjellë sigurisht një rezultat pozitiv. Dhe na kritikoni, na rahni ne politikanët në qoftë se nuk janë gjëra të mira nga politika dhe politikanët në Maqedoni, duke përfshirë mua sepse edhe unë jam një politikan në këtë vend.
Të dhënat që na okupojnë të gjithë ne, janë të dhënat e njohur për gjithë publikun maqedonas, kjo është 500.000 qytetarë jetojnë nën nivelin e varfërisë. 180,000 njerëz jetojnë me 40 denarë në ditë, 99,000 me 22 denarë një ditë dhe e gjithë kjo, nëse vazhdoni të thoni është duke na vrarë.
Për mua si një politikan, unë mendoj se duke u përpjekur për të krijuar shtet në 20 vitet e fundit, Maqedonia ka humbur shpirtin. Vendi e humbi shpirtin dhe kuptimin e ekzistencës së vet, dhe si kudo në botë, shteti ekziston për qytetarët dhe asnjë tjetër. Deri e përmbush funksionin e ekzistencës sësaj, dhe kjo është vetëm interesi i qytetarëve, atëherë ka kuptim, organizimi, funksionimi dhe ekzistenca si një shtet.
Është koha për të kthyer shpirtin e vendit tonë, dhe kjo do të thotë që të heqim dorë nga të gjitha këto aspekte materiale që janë preokupim i të gjithë votuesve dhe politikanëve. Aspekte materiale me të cilët bëjnë muskujt politikanët para dhe prapa zgjedhjeve, sepse fushatëa zgjedhore është e vazhdueshme në këtë Maqedoni tonë. U humbën elemente të rëndësishme, ku qytetari, individi, individi do të jetë objekt i ekzistencës së institucioneve të tëra, qeverive të tëra, parlamenteve , ashtu siç duhet të jetë.
Është thënë këtu, në të vërtetë të shoqëria u shtrembërua, dhe është e mundur për të riparuar atë, nëse e kthejmë përsëri kuptimin e ekzistencës sonë. Nuk mundemi të shërojmë shpirtin si institucione, si shoqëri, nëse japim nga 2.500 denarë ndihmë sociale. Kjo është vetëm shërimin e shpirtit ose vetëm përpiqemi për të shëruar shpirtin?
Me 2.500 denarë askush nuk mund të jetojë!
Dhe pastaj Erxhani ose dikush tjetër shkon për të mbledhur plastikë, për të mbledhur hekur dhe ai që i blen duhet kërkuar llogari bankare që është një arsye më shumë për të mos i marrë këta 2.500 denarë.
Nëse themi se pragu i varfërisë për një individ minimalisht është 12,000 denarë, shoqëria nuk mund të jetë e lumtur në qoftë se nuk siguron të ardhura nga 12.000 denarë për çdo individ. Unë kam bërë matamatikat. Në përgjithësi, këto 35.000 ose 40.000 qytetarë të kategorisë përfituesve të ndihmës sociale, kanë nevojë nga 18 milionë eurosh për të kompensuar hapin e parë në situatën. Ky është përmendori Luftëtari në kale ose zgjedhni cilin përmendor doni. Aq para nevojiten për të sjellë bukë në shtëpi.
Dje, Organizata e Grave të Strumicës, Banka e Ushqimit dhe ne si Komuna e Strumicës së bashku me biznes sektorin kemi shpërndarë 100 pako me ushqime. Nga moment i përfundimit të shpërndarjes së pakove deri në ardhjen time këtu, kam marrë mbi 15 mesazhe “Ku mund të marrë paketën?”. Ne jemi duke folur për ushqim, makarona, shpageti, ushqim të qëndrueshëm.
Njerëzit kërkojnë ushqim, që do të thotë se në Maqedoni ka uri dhe kjo është shkatërruese për të gjithë ne.
Ne duhet të përkushtohemi qytetarit dhe individit me hapa konkrete dhe pragmatike!
Paraja ka. Unë mund t’ju them, 400 milionë në vit janë vjedhur nga Maqedonia! Ka vjedhje dhe grabitje, sikur ky vend është i huaj. Stratifikimi shoqëror është në nivel ekstrem, ku shumë të pasurit nuk maten në milionë denarë as në milionë euro. Ne po flasim për qindra miliona euro.
Të gjitha aspektet e shoqërisë sonë ne duhet ristrukturuar dhe riorganizuar në çdo aspekt të mundshëm.
Nuk bëhet fjalë vetëm për tatime të drejta. Ne të gjithë duhet të paguajmë tatim. Në fund më të varfërit arrijnë tek përmbaruesit për të paguar tatimin. Kur i shihni përmbaruesit … në vendin kemi 9 përmbarues të cilët në vitin 2014 treguan përfitim neto më shumë se 500,000 euro. Kjo është grabitje e më të varfërve. Të pasurit nuk vijnë te përmbaruesit. Ata paguajnë borxhet e tyre me kohë. Kjo është grabitja më moderne që ndodh në Maqedoni.
Për këtë arsye, nuk është vetëm tatimi i drejtë. Shteti duhet të jetë redistributor i pasurisë. Ajo duhet të përfshinë më shumë nga të pasurit në mënyrë që të përfshijë të gjitha elementet sociale dhe të kthehet të varfërve. Por jo vetëm për të dhënë ushqim të varfërve, ose t’i jepet një pagë mujore, por duhet gjithashtu të ketë punonjës socialë që do të punojnë për përfshirjen e tyre në shoqëri, për të mësuar njerëzit për të nxjerrë vetë ushqimin. Sot kemi punonjës socialë në qendrat për gjëra sociale, duke folur me Frosina Remenski, ata ndajnë në letër ndihmë sociale, kjo është kjo, askush nuk punon me njerëzit me nevojë sociale. Duhet në çdo aspekt për të ripërcaktuar shoqërinë.
Kjo do të thotë vendi ta realizojë rolin e saj. Nëpërmjet parave të Buxhetit duke e ngritur pragun e asaj që është më e varfër për diçka që është e mesme, dhe natyrisht, në llogari të atij që përdor thesarin kombëtar dhe të drejtat në këtë vend, ai është njeriu i pasur i kësaj shoqërie. Dhe ai e preku mundësinë që të ketë lëshime për minerale të papërpunuara, gërmime, të ndërtojë gjithkund, dhe normalisht profiti vjen këtu.
Dhe ai duhet të paguajë më shumë, nëse ne duam të varfrit që të kenë më shumë se kjo që nuk e kanë sot në shoqëri në përgjithësi.
Punësimi i të rinjve është një nga burimet të varfërisë. Duhet me politikën e sinqertë e punësimin e të rinjve. Humbja më e madhe e Maqedonisë është se nuk ka të rinjtë rreth nesh. Shoku ynë, një mik, fëmijë, nip, ka shkuar, dhe ditën më parë ai ishte këtu. Ata janë forca motorike, ato krijojnë pasuri në shtetin.
Pra, nga ky aspekt duhet zbatuar modele evropiane, si garanci rinore. Si? Pasi përfundojnë arsimimin e tyre, u jepni trajnime, punë, shteti duhet të ndërhyjë këtu dhe të ndjekë, sepse sektorin e biznesit vetëm nuk do të ftojë. Shteti duhet ndërtuar politikat e prekshme, me të holla, të drejtpërdrejtë, si motivacion që ata të shkojnë në punë ose të krijojnë diçka që punëdhënësi do të shohë si vlerë të re për përfitim, por për njeriun e ri, si mundësi për pagë.
Nga çdo aspekt të mundshëm duhet riorganizuar gjërat dhe kjo në thelb do të përcaktoj kështu. Ne duhet të kthejmë shpirtin e vendit. Dhe do të kthejmë nëse institucionet i drejtojmë drejt njeriut, individit. Na duhen politika dhe zgjidhje të qëndrueshme. Europa moderne, Skandinavia e solidaritetit, nuk i ka zgjidhur gjërat, por ka shembuj të shkëlqyer që janë të zbatueshme këtu dhe në fund të themi se ka rezultate dhe në Maqedoni të fillojë të ndjehet këtë progres. 60 për qind nën pragun e dinjitetit të jetës është ndihma sociale në vendin.
Dhe mirë, dikush thotë – ku janë paratë? Ka paratë e Buxhetit, Maqedonia nuk ishte më e varfër, kur ka pasur një buxhet prej 1.7 miliardë eurosh. Tani ka 3.3 miliardë euro Buxhet. Problemi është se buxheti shkon për kot.
duhet të shpenzohen për qytetarët, për popullin tonë, për njerëzit që jetojnë këtu dhe e di se si – për më të varfërit. Më shumë duhet të plotësojnë më të pasurit, pastaj më pak pak të pasurit, dhe përfitimi më i madh duhet të jetë për të varfrit, dhe dhashtë Zoti ata të jenë në anën tjetër çdo herë.. Gjithkush dëshiron atë. Kjo është tendenca, ndër të tjera, kuptimi i ekzistencës së shoqërisë.
Unë jam këtu vetëm për të kërkuar fjalë, qëndroj këtu gjatë gjithë kohës, dhe i ftoj kamerat për të qëndruar. Sot është Dita kundër varfërisë dhe urisë. Nuk ka më e rëndësishme sot se kjo. Ju bëjë thirrje për të qëndruar, shoh se ka pikë cilësore për një debat të cilësisë.
